αναμνήσεις της αφής Vol.7 - απολογία

γεύση.
βρίσκομαι στο έλεος των ανθρώπων.
με βλέπουν γυμνή.
γράφω γυμνή, παρατάω τον εαυτό μου στο χαρτί
και βρίσκομαι στα νύχια τους
ξέρεις τι λένε;
ότι είσαι, είσαι είσαι
σε χαρακτηρίζουν, σε προσβάλλουν, σε θέλουν αλύπητα
μουδιάζουν μεταξύ τους, κολλάνε, ιδρώνουν
και όλα αυτά ρε μου φέρνουν μια αηδία, μια ναυτία.
θέλησα να γράψω αντίστροφα.
για τη γεύση τους στο στόμα μου.
ότι αγγίζω είναι οικείο για τόσο λίγο
λίγο
αγγίζουμε και αγγιζόμαστε συνέχεια
και μετά πεθαίνουμε
συνέχεια.
δεν αγγίζω ποτέ τον εαυτό μου.
τον συχαίνομαι
συχαίνομαι.
ένας κόσμος γεμάτος κρέας
ορθωμένα πέη
αστεία
κρέας και κόκκινο και ξανά κρέας.
ανθρώπινο.

να τι κοινό έχω
με την πράξη της συνουσίας:

1νιώθω μια υπερηχητική μανία να φύγω από μέσα μου.
2μου αρέσει όταν εφάπτονται
όπως κομμάτια από παζλ το ένα μέσα στο άλλο
3απερίγραπτη οδύνη μέσα στα σώματα
4τρέλα αποκτήνωση
5διαρκής λαγνεία για όμοιο
για να το υπερβούμε με κάτι ανώτερο
6η ηδονή που ασκεί το ανώτερο
και μουδιάζει τον εγκέφαλο
7το τελείωμα
8τα μάτια που γυρίζουν από ένταση
και αποχαυνώνονται
9η μυσταγωγία των θορύβων
10η μουσική των θρήνων
11το αλλόκοτο ξέσπασμα
12η αέναη κίνηση
13η ανάμνηση της αφής, μετά
14η διάλυση, το αποτύπωμα, το οξύμωρο, οι λέξη, οι συνήθειες, το όνομα του πεθαμένου, το όραμα του ηλίθιου, η σκέψη, και ξανά το μούδιασμα.

μου αρέσει να μουδιάζω, αυτό είναι όλο.
να ανατριχιάζω.
ο έρωτας με ενώνει με τον κόσμο. με οδηγεί τυφλή ανάμεσα στους ανθρώπους
για να εκδιωχτώ απ' αυτούς
για να μιλήσω τη γλώσσα του απείρου πρέπει να γνωρίσω τους ανθρώπους και να φύγω μακριά τους.
βρωμάνε και είναι άθλιοι.
κυλιέμαι μαζί τους σ' ένα τεράστιο κυκλικό κρεατοχυμό.
αυτοί με κάνουν και τρέμω και θέλω να συνεχίσω να τρέμω
αλλιώς πλήξη.
τίποτα δεν θα γεννούσε το μυαλό μου χωρίς τους ανθρώπους.

γαμιέμαι με τέρατα γιατί αυτό είναι που τα κάνει τέρατα.

αν τους στερήσεις την ορμή, θα μείνει μόνο πλαδαρό  κρέας.